تأملی در آموزش دانش تاریخ در ایران با تأکید بر دوره‌ی پس از انقلاب فرهنگی

کارآمدی گروه‌های آموزشی دانشگاه‌ها، افزون بر جذب استادان توانمند، در گرو نقد مستمر برنامه‌های آموزشی و نوسازی مداوم آنهاست تا به ارتقای علمی کشور و اعتلای نهاد دانشگاه منجر شود. این مقاله می‌کوشد، برنامه‌های علمی و آموزشی گروه‌های تاریخ را ارزیابی کند و به این پرسش اصلی پاسخ گوید که آیا برنامه‌های آموزشی تاریخ، متناسب با تغییر نسل‌ها و دوره‌های تاریخی، از تحول و پویایی لازم برخوردار بوده است؟ این نوشتار، با نگاهی نقادانه به تاریخچه‌ی فعالیت‌های آموزشی رشته‌ی تاریخ و نیز بررسی انتقادی برنامه‌های درسی آن، به این جمع‌بندی رسیده است که برنامه‌های آموزش دانش تاریخ، همچنان از کاستی‌های متعدد رنج می‌برد و متناسب با انتظارات و نیازها، متحول نشده ‌است، از این‌رو، همچنان نیازمند تغییر و نوسازی است. افزون بر این، برخی از راهکارها برای تغییر و توسعه‌ی این رشته، پیشنهاد شده است.